- Posted on
- admin
- No Comments
Jest pewna tajemnicza tradycja w Indiach zwana 'kulą’. Osobę należącą do takiej tradycji, bądź kierującą się zgodnymi z tą tradycja zasadami, nazywa się 'kauliką’ lub 'kaulą’. Krąży wiele mitów o tej tradycji. Tak na prawdę niewiele o niej wiadomo, bo nie stanowi ona żadnej wyraźnej struktury: osoby, które określić można jako kaulikowie, reprezentują różne szkoły filozoficzne czy przekazy religijne. Słowo ‘kula’ oznacza rodzinę, a także połączoną różnymi relacjami całość. Wiadomo, że filozoficznie kaulowie przyjmują pogląd infinistyczny: wszystko jest ze sobą powiązane subtelnymi zależnościami przeciwieństw i stanowi jedną nieskończoną całość; wszystko wzajemnie na siebie oddziaływuje i jest koniczne. Dlatego ich wskazówką jest, by obserwować bacznie, ale niczego nie krytykować i niczego nie odrzucać. To wszystko jest 'ciałem’, w którym obecny jest zawsze boski Duch; jego moc, a zarazem przeciwna mu siła – to Bogini.
W podstawowym traktacie, zwanym „Kularnawa”, czyli „Ocean Kuli” mówi się, że kaulikowie nie ujawniają się, tylko pomagają ludziom w taki sposób, by nie zostać rozpoznanym. Według obiegowych sądów jednak są oni tantrykami w potocznym (błędnym) rozumieniu tego słowa. Zarzuca się im, że nie stosują zasad i nie trzymają się ustalonych norm społecznych.
Jak jest z nimi naprawdę? Sanskrycki tekst pt. „Kaula-upaniszat”, czyli „Święta nauka kaulów”, należy do literatury wedyjskiej. Zawiera tajemnicę pozornych sprzeczności świata. Na jego podstawie możemy wyrobić sobie mgliste pojęcie o nauce kaulów. Poniżej zamieszczam jej przekład.
„Oto dociekanie: czym jest prawość?
Poznaniem i mądrością.
Poznanie jest wyłączną przyczyną wolności;
Wolność – to spełnienie,
gdzie Jaźnią jest wszystko i wszyscy.
Pięć 'rzeczy’ jest przejawem świata
Ich formy są poznaniem
Joga jest wyzwoleniem.
Niewiedza też, przyczyna nieprawości, jest poznaniem,
Przejaw świata – jest Panem
To co niewieczne – trwa wiecznie
To co jest ignorancją – jest mądrością
To co nieprawością – jest prawe.
To jest wyzwolenie.
Pięć więzów ma postać wiedzy.
Przez bryłę ciała – wyzwolenie.
To jest poznanie.
Spośród wszystkich zmysłów najważniejsze są OCZY
To, co sprzeczne z prawością, nakazuje się robić,
To co w prawie ustalone – tego czynić nie trzeba.
Wszystko ma naturę boską,
Nie ma tradycji przekazu.
To, co jest Nauczycielem, jest jedno.
Na końcu – rozumienie wszech-jedności.
Pychę i dalsze przywary porzucić należy
Nawet doskonałości za sprawą modlitw osiągniętej,
Niech się nie ujawnia
,
Niech nie tłumaczy tym, którzy są uwikłani
–
Niesprawiedliwość jest sprawiedliwością.
Niech nie liczy na nikogo,
Niech tajemnicy o Jaźni nie ujawnia –
Uczniowi niechaj wyjawi.
W sercu czci moc – Bogini
Na zewnątrz jest siwaitą
Wśród ludzi żyje jak wisztuita
Jest wolny – przez poznanie Jaźni.
Niech ludzi nie krytykuje - to jest życie duchowe.
Niech ślubowań nie czyni,
I nie trzyma się reguł
przez trzymanie się reguł
Nie ma wyzwolenia
Niech nie dba o wizerunek tradycji kaulicznej
,
Wobec wszystkich niech będzie jednaki –
Ten jest wyzwolony.
Ten, kto chociaż nie wie, jak się zachować,
ani nie spełnia żadnej modlitwy,
Jeśli nie sądzi, że jest lepszy od innych,
raduje się w ogrodzie radości.”
Upaniszad ten, czyli 'pouczenie’, może mącić w głowie i będzie mącić, jeśli nie zrozumie się jego najważniejszego przekazu: że przebić się trzeba poprzez litery słów do niewerbalnego, bezpośredniego postrzegania rzeczywistości. W ten sposób wykształcić trzeba właściwą postawę, w której nie wynosząc się ponad nikogo, obejmuje się wszystkich w swym sercu, ponad wszystkimi regułami.
Przekład z sanskrytu: FR
Przydatne linki:
Tradycyjna recytacja Upanishadów: Taittiriya-, Ganapati-, Bhavani-, Tripura-, Kaula- (Kaulopaniszad: 49:50- 53:35), Mandukya- Upanishad:
https://www.youtube.com/watch?v=67PuOqPB2as